Als dierenfysiotherapeut en fysiotherapeut in de paardensport geloof ik dat een succesvolle samenwerking tussen paard en ruiter begint bij beweging en training. Oefentherapie en gerichte training vormen de basis van mijn aanpak, waarbij ik streef naar duurzame resultaten voor zowel paard als ruiter.  

Het principe “meten is weten” is daarbij onmisbaar. Door zorgvuldig te analyseren en te evalueren, krijg ik inzicht in de fysieke staat van zowel het paard als de ruiter. Deze objectieve informatie vormt de basis voor een op maat gemaakt plan, waarmee we gericht kunnen werken aan het verbeteren van prestaties en het voorkomen van blessures.  

Ik ben ervan overtuigd dat de invloed van de ruiter op het paard groter is dan vaak wordt toegegeven. Hoewel we als ruiters altijd de beste intenties hebben, is onze invloed niet altijd gunstig voor het paard. Onbewuste asymmetrie, spanning of verkeerde signalen kunnen de natuurlijke balans en beweging van het paard verstoren. De houding, balans en beweging van de ruiter hebben direct effect op de manier waarop een paard beweegt en presteert. Daarom richt ik me niet alleen op het paard, maar ook op het trainen en adviseren van de ruiter. Door ook de ruiter sterker, bewuster en functioneler te maken, ontstaat een positieve wisselwerking die het welzijn en de prestaties van het paard ten goede komt.  

Mijn doel is om paard en ruiter als eenheid te versterken, met oog voor de unieke behoeften van beide. Samen werken we aan balans, harmonie en duurzame vooruitgang in de sport.

Veel blessures bij paarden ontstaan door een disbalans tussen belasting en belastbaarheid. Paarden worden vaak blootgesteld aan trainingsintensiteiten of werkomstandigheden die hun fysieke mogelijkheden overstijgen, wat kan leiden tot overbelasting en uiteindelijk blessures. Deze disbalans is niet altijd direct zichtbaar, maar kan zich manifesteren in subtiele veranderingen in beweging, prestaties, of zelfs gedrag.

Een veelvoorkomend probleem is dat het gros van de paarden ondertraind is. Hoewel ze regelmatig worden gereden, ontbreekt vaak een systematische opbouw van kracht, uithoudingsvermogen en mobiliteit. Hierdoor zijn hun spieren, pezen en gewrichten onvoldoende voorbereid op de belasting die tijdens de sport of dagelijkse werkzaamheden op hen wordt uitgeoefend. Dit tekort aan specifieke training kan niet alleen de prestaties beperken, maar ook de kans op blessures aanzienlijk vergroten.

Het vergroten van de belastbaarheid van het paard vraagt om een doordachte aanpak, met aandacht voor gevarieerde en doelgerichte oefentherapie. Door het paard geleidelijk sterker en veerkrachtiger te maken, verkleinen we de kans op blessures en verbeteren we tegelijkertijd het welzijn en de prestaties. Balans en een systematische opbouw in training zijn essentieel voor een gezond en duurzaam (sport)paard.